Een reisje door de dagen in Malawi
19 okt. 2015
🇲🇼
vanuit Malawi
Waar zullen we de reis mee beginnen? Te voet, met de fietstaxi, minibus of tuktuk? Genoeg keuzes hier in Malawi. Elk heeft zo z'n voor- en nadelen.
Achterop de fietstaxi an je heerlijk genieten van de mooie landschappen van Malawi, maar wat moeten die mannen hard werken in de brandende zon. Voor een ritje van 20 minuten betaal je nog niet een
80 eurocent.
In de minibus is het altijd krap, maar gezellig. Met z'n 4en op een rij? Geen probleem hoor. Een kip in je nek? Het kan allemaal. Afdingen voor de prijs? Normaalste zaak van de wereld.
Elke doordeweekse ochtend om half 9 (meestal met een vertraging tot een kwartier) staat William met zijn tuktuk klaar om Ellen en mij naar ons project te brengen. Heerlijk, die wint door je haren
en genieten van het uitzicht.
Ook tijdens lopen van de hoek waar we worden afgezet door de minibus naar huis is er altijd iets te zien of te beleven. Afrikanen die zomaar vragen hoe het met je gaat, een gesprek met je aangaan
of je nog wat Chichewa woorden leren. Als je vanuit ins huis naar de minibus loopt, zie je het stadion van Lilongwe liggen. In the middle of nowhere.
Afgelopen week was het niet erg boeiend op mijn project, de normale gang van zaken eigenlijk. Met de baby's knuffelen, flesjes geven, luiers verschonen, de wat grotere eten geven en dan op bed
leggen. Nu lijkt dit niet erg boeiend, en denk je misschien bereik je hier iets mee? Help je hier iemand mee? Aangezien ik daarvoor wel hierna toe ben gekomen. De uitdaging op dit project moet je
zelf zoeken en vinden. Vooral bij de jongste groep, waar ik altijd zit, is deze uitdaging er zeker. Kinderen worden hier niet gestimuleerd om zelf te gaan zitten of te gaan lopen. Door dit te
oefenen met de kinderen hebben ze een uitdaging! En vallen ze sneller in slaap doordat ze moe zijn (wat ons weer werk scheelt, haha). Mijn 'werkdagen' hier zijnvan 9 tot 14. Soms 08.45, soms 09.15
dat ligt er aan hoeveel William te laat is. Gelukkig leven ze hier niet op tijd, en is het dus nooit een probleem als je te laat bent. Tussen 10.30 en 12 uur doen de kinderen een dutje, af en toe
zijn er een paar wakker in de tussentijd. Als het rustig is en iedereen slaapt, kunnen we lekker met de deur open, buiten zitten. Wel in de schaduw, want in de zon is het te warm.
Ik ben nu op de helft van dit avontuur, wat gaat de tijd snel. Dat zal ook wel komen doordat ik elke dag nog mijn ogen uit kan kijken door alles wat ik zie en elke dag geniet van de dingen om me
heen.
Aankomende donderdag is het zo ver, dan gaan we 4 dagen op safari en South Luanga, Zambia. Thuis keek ik hier al naar uit, maar nu is het dan echt bijna zover.
Vanmorgen even met Mama gewhatsappt, ik vertelde haar dat ik geen internet heb op safari en dat ik zondag wel zou laten weten 'als ik weer in het land was'. Toen ik dat had gestuurd, moest ik er
erg om lachen. Het voelt echt al als thuis hier. Het Nederlandse eten mis ik hier niet, pannenkoeken, wentelteefjes, taart, cake en bloemkool. Alles komt hier op tafel.
Mijn volgende blog zal waarschijnlijk gaan over de safari.
Tot snel (tionanna)!
Liefs, Myrthe
P.S. Er staan weer nieuwe foto's in mijn fotoalbum
Reacties
Reacties
22 okt. 2015, 09:49
Hoi Myrthe.ik zie het zo voor me,Myrthe in de minibus met een kip in haar nek.Wat gaat de tijd snel voor je, al weer op de helft. Geniet van de safari.Liefs Annemiek
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!
