Huize Doingoood
12 okt. 2015
🇲🇼
vanuit Malawi
Hier in het mintgroene huis vol vrijwilligers in Lilongwe kan je altijd merken wanneer het tijd is voor een blog. Iedereen pakt zijn iPad, laptop of klapblok erbij en begint na te denken. De
raarste ideeën en verhalen komen boven.
Toch is het hier altijd gezellig, we lachen met elkaar. Vooral om de slechte grappen van Frank (die hij vaak nog moet uitleggen). Ook worden er veel spreekwoorden gebruikt, wanneer er over heerlijk
eten gepraat wordt, vallen de mussen met bosjes... Wel moet je altijd uitkijken met wat je zegt hier in huis, voor je het weet hoor je dagen lang je niet al te slimme opmerking.
Ook zijn we hier in het warme (31 graden) erg sportief bezig. Er is al een hardloopgroep gestart, The Corner 47. 5 km heuvel op, heuvel af. Helaas heb ik mijn hardloopkleren en -schoenen
thuisgelaten. Wat jammer nou. Afgelopen zaterdag hebben we met heel het huis (alleen Ellen bleef thuis) de Nkhoma Mountain beklommen. We begonnen op 1301 meter en zijn na 2 uur klimmen en klauteren
geëindigd op een hoogte van 1764 met een prachtig uitzicht. Onderweg zijn we nog bavianen tegen gekomen. Na een stop van 1.5 uur zijn we langzaam naar beneden afgedaald.
We dachten eindelijk een ritme gevonden te hebben in de stroomuitval, maar het blijft ons verbazen op welke tijden het uit kan vallen. Ook de tijd en lengte varieert, laatst was het 10 uur en een
kwartier. En elke keer maar juichen als die weer aan gaat, straks krijgen we nog last van een winterdepressie.
De meeste vrijwilligers, en ik doe daar aan mee, zijn erg gewend aan het Afrikaanse ritme. We moeten 'zo veel doen'. De was, een blog schrijven, douchen, genieten, skypen, facetimen, toetsen
nakijken en nog zo veel meer, maar alles wordt uitgesteld naar het laatste moment. Heel de dag aan het zwembad hangen of op de bank, allemaal geen probleem. Wat vandaag niet komt, kan morgen ook.
En anders volgende week.
Na een hele dag op het project, of op de bank, zijn we allemaal moe, en liggen we al om half 11 allemaal te slapen. Elke keer vind ik het wel weer een wonder dat iedereen heelhuids in bed terecht
komt. De trapjes van de stapelbedden verschuiven nog wel eens, en soms zit je verstrikt in je muskietennet. S morgens hebben we geen haan die ons wakker kraait, of de vogeltjes die vrolijk zingen.
Nee, tussen 5 en half 6 maken blaffende honden ons wakker. Heerlijk!
Toch zijn we altijd weel blij als het maandag is, dan komt Deborah weer, onze huishoudster. Want in het weekend wordt de vuilnisbak niet geleegd, de grond niet gedweild, de ochtend afwas moeten we
zelf doen en de bedden niet opgemaakt. Wat hebben we het zwaar, haha.
Iemand met wie we wel allemaal medelijden hebben, is de tuin man. Een grasmaaier? Nee, dat hebben ze hier niet. Hij zit op z'n knieën in het gras met een botte heggenschaar het gras te knippen, in
de brandende zon. Wanneer een auto toetert om de poort te openen, legt hij z'n heggenschaar neer, en rent naar de poort om hem te openen.
Een ding dat kan nooit wachten in huis hier, is de waterflessen bijvullen. Elke dag gaan er ongeveer 3 flessen van 5 liter doorheen, en die moeten direct bijgevuld worden, want stel dat het water
opeens op is. De watervoorraad groeit hier daardoor ook erg hard. Straks wordt het nog apenkooien hier.
Sinds deze week hebben we ook allemaal een taak er bij, deze wordtop zondag avondin de keuken opgehangen, het kookschema. Ieder heeft een maaltijd en dag
toegewezen gekregen, natuurlijk stond iedereen te springen om de wekelijkse pannenkoeken.
Tijdens het avondeten worden altijd leukste onderwerpen besproken, vooral de meiden kunnen hier wat van, tot Franks plezier. Van iets vies wat iemand op het project heeft meegemaakt tot vieze
herinneringen van thuis. Maar het eten smaakt elke keer weer heerlijk. Ook worden de ervaringen die we als azungu (blanke mensen) in de minibusjes en op de cabasa's (fietstaxi's) meemaken gedeeld,
elke dag maakt iemand wel iets aparts mee.
Voordat we aan tafel gaan, wordt er eerst een aantal keer hard door het huis geroepen dat we de malaria pil niet moeten vergeten. Altijd weer fijn die reminder. Veerle, je taak is hier goed
overgenomen haha. 2 jaar geleden was jij altijd onze reminder.
Op zondagzijn de meeste gaan uitrusten aan het zwembad, het was ook een warme dag. Tijdens het relaxen kreeg ik een appje wanneer we sinterklaas, kerst en
oud & nieuw gingen vieren, ik moest er nog even niet aan denken. Dat geld ook voor een winterjas kopen.... Geef mij maar een korte broek. Ook de vraag wanneer ik thuis kom wil ik niet te vaak
horen. Eerst maar over 10 dagen op safari, genieten van de mooie natuur en bijzondere beesten.
Tot de volgende blog.
Liefs, Myrthe
Reacties
Reacties
12 okt. 2015, 19:33
Leuk stuk Myrthe, zo krijg ik een beetje een beeld van jouw dagelijkse leventje daar. Geniet van je safari en dgroet de aapjes van ons
12 okt. 2015, 22:15
Hoi Myrthe,
Goed dat wij jou zo hard hebben leren werken!!
Daar heb je nu wat aan. Je schoonmaak diploma haha!
Nee hoor meisje, grapje!
Geniet maar van deze belevenis.
Hakuma Matata dikke ???? ????
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!
