Daar is die dan, mijn eerste blog vanuit Malawi.
De reis hier naar toe ging nog aardig snel, eerst op Schiphol kennis gemaakt met Natasja en Nadine (2 andere vrijwilligers) en daarna afscheid genomen, dat viel best mee. Later hebben we
Gerrybintmoet. Zijnvloog ook naar Lilongwe. In het vliegtuig heb ik natuurlijk genoten van het vliegtuig eten (notttt!!) en toch nog 2.5 uur kunnen slapen.
Aangekomen op Lilongwe herkende ik het gelijk van de vakantie van 2 jaar geleden. Ik en Gerry hadden gelijk onze koffers. Helaas waren die van Nadine en Natasje niet meegekomen met de vlucht.
Wachten tot de volgende dag dan maar.
Op het vliegveld stond de coördinator van hier al op ons te wachten. Na even een Afrikaanse simkaart te hebben geregeld, met internet ( want WiFi is zeldzaam hier) konden we vetrekken.
Rond 15u kwam ik in het doingoood house aan. Er zijn 3 slaapkamers met stapelbedden voor 10 vrijwilligers. Een ruime woonkamer met banken waar je kan relaxen en een keuken met eettafel. Langzaam
kwamen alle andere vrijwilligers aan en hebben we op buiten wat gedronken, Hollandse speculaasjes gegeten en gepraat over het leven hier.
Net toen we wilde gaan koken, viel de stroom uit. Blijkbaar is dat normaal hier... De kaarsen kwamen op tafel en na 3 uur hadden we weer stroom.
Om 20
uurkonden we eindelijk gaan de pannenkoeken gaan bakken.
Zondag voor ik weg ging had ik express nog pannenkoeken gegeten, dat was dus niet nodig geweest haha.
Toen ik wakker werd was het best vreemd, blijf ik hier echt 8 weken? Ga ik dit echt serieus doen? Na een warme douche, ben ik mijn koffer gaan opruimen. Toen die bijna leeg was, kwam ik nog een
paar verstopte cadeautjes tegen van papa en mama. Ik was blij dat ik een zakdoek bij de hand had...
Rond half 10 gingen we op citytour, de hoogte punten van Lilongwe bekeken, de markt, toeristische markt, supermarkt en het openbaar vervoer. Afdingen is hier de normaalste zaak lijkt het wel. Heen
naar de stad gingen we met de Tuktuk, die echt ls gekke door de stad rijden. Terug werden we in een mini busje gepropt. Waar eigenlijk plaats was voor 12 (incl. bestuurder), zaten we met 16 mensen
in het busje. Lekker bij elkaar op schoot. Tijdens de rit schreeuwt iemand de bestemming van de bus naar voorbijgangers. Ook kan je op elk punt zeggen dat je er uit wilt. In 400m kan je dus gerust
3 keer stoppen.
Terug in het huis was het even tijd voor een middagdutje. Rond 16 uur kwam iedereen weer terug van hun project.
Janneke, de coördinator in Malawi, regelt elke week een etentje buiten de deur. Deze keer was het bij een italiaan. Het eten hier is dus allemaal prima.
Vandaag ben ik naar het ziekenhuis gegaan voor een rondleiding en kennismaking. Wat is dit anders dan Nederland. Als je van de ene afdeling naar de andere wilt, moet je via buiten. Dus wanneer
iemand voor operatie moet, wordt de patiënt via buiten naar de operatiekamer gebracht. Ook is de functie van de ambulance net even wat anders dan in Nederland.
Om 2 uurmoesten we bij Nursing Council zijn om de registratie voor verpleegkundige te regelen. Het was geen probleem om ons daar even af te zetten, 3 kwartier te
wachten en ons dan in de stad af te zetten. Bizar.
Na een ondervraging of ik wel echt verpleegkundige was, en te hebben betaald, kreeg ik een stempel en mag ik beginnen in het ziekenhuis.
Morgen gaat het echte werken dus beginnen. Alhoewel er bijna geen patiënten liggen.
Bij thuiskomst nog even snel gedoucht, want het gericht gaat dat het water wordt afgesloten tot maandag... Gelukkig ga ik van het weekend naar Senga Bay.
Nu is het etenstijd. Ik zal snel weer wat laten horen.
Liefs, Myrthe
P.s. Ik heb ook wat foto's in toegevoegd op de site ;)
